Ruhum daralıyor... O masum insanları düşününce ruhum daralıyor boğulacak gibi oluyorum. Son anlarını düşünmeden edemiyorum. Işığı bir daha göremeyeceğini bilerek , sevdiğim elleri koklayamayacağını bilerek ölümü beklemek. Allah'ım çok zor. İnsanın boğazı düğüm düğüm oluyor, gözlerine bir damla yaş oturuyor. Hayat devam ediyor , evet, ama düşünmeden edemiyorum.Allah'ım sen geride kalanlara sabır ver , onların yanında olabilmek içinde bize güç ve sınırsız bir vicdan... Lütfen ...
Çaresizlikten, mecburiyetten yapacak başka bir iş bulamamak, bile bile ölüme gitmek, hem de her sabah ailenle helaleşerek...Zaten yaşarken her gün ölen insanlardılar, mekanları cennet olsun, orada rahat etsinler inşallah..
YanıtlaSil