Babamın Plakları

   

    Bütün çocukluğum babamın plakları ile oynayarak geçti. Harika şeyler biriktiren bir adamdır. Bazen evde ki eşyanın çokluğundan şikayet eden anneme ' ya bence de buna ne gerek vardı ' diye destek verirken kırsak da kalbini :) aslında çok minnettarım ona. Sanata bu kadar ilgi duymam hep onun sayesinde...
   Genç bir delikanlıyken , daha üniversite sıralarında bir yandan çalışıp bir yandan okurken kazandığı paralar ile devamlı plak almış. Yıllarca onlar çok kıymetliydi. Zaman geçince önemini yitirmedi ama küçük kızı büyüdü ve el koydu bu hazinesine.
   Nasıl alıp eve getirmem ki ? Çocukken inanılmaz güzel sesi olan bir pikap ile büyüdüm. Evde kimse yokken Esmeray'ı ya da Nilüfer'i takar dinlerdim son ses. Birde Cem Karaca ' ben bir ceviz ağacıyım ' .....
  Nilüfer en sevdiğimdi . Üniversite de eve çıkınca ilk yanıma alıp getirdiğim oydu. Hala çalışma odamda ve en görünür yerde . Çok üşenmessem pikapı açıp Nilüfer'i dinliyorum. Teknolojiyi çok seviyorum , ama şuan ki hiç bir ses sistemi ,ses kaydı o sesi, duyguyu  veremez. Hele çocukken yüzüne bakmadığım kıymetini yeni anladığım Müzeyyen Senar'lar ....
    Bu kış ablam ile Kırklareli'nde baba ocağında iken babama bıraktığım (çok üzülmesin diye )  bir kaç plakı karıştırırken kendimizi çok eğlenirken bulduk.'dur dur kolsuz giyeyim ' 'yok böyle iyi ' 'kolu nasıl duruyor ki ' derken zottirik Buse'de nasibini aldı . Kesinlikle en iyi performans onun. Ya da en iyi kapak onun muydu ?