Kırmızı Koltuklar

  

    Her şey için 'Ben yaparım ki ' diyen bir kocam var :) Çevremizde ki herkes bilir...Şahsen ben Memo'cumun bu huyunu seviyorum çok. Her istediğim şey için illa ki bir çözümü vardır; bu koltuklarda olduğu gibi ...
   Evimiz için alışveriş yaparken bu oymalı kakmalı pop-art kumaşlı berjerlerden o kadar çok istiyordum ki her defasında ben sana yapıcam diyordu. Zaten ne kumaşı ne stili bu kadar yaygınlaşmadığı için hazırını bulmak imkansızdı. Ama iskeleti bulmak da çok ama çok zor oldu. Çanakkale'de ne kadar 2. el dükkanı varsa gezdik yağmurlu bir günde ... Hiçbir yerde bulamadık... Tam pes etmiştik ki Memocum şu eski makinaların atıldığı bir çöplükte (!) bu koltukları bulmuş.
  Bana gösterdiği anı hiç unutmam yüzündenasıl hınzır bir gülümseme var; koltuklar koyu yeşil kadife kumaşla kaplı, aman allahım nasıl bir manzara aralıksız üç gün süren yağmurda su içinde kalmışlar şıpır şıpır suları akıyor, koltuk kumaşı kurtlanmış:) bir tekin bir ayağı kırılmış çok ama çok fena haldeydi. Ama iskeletleri inanılmaz sağlamdı.
   Hemen onları bizim her kahrımızı çeken Yalçın Abimizin dükkanına götürdü. Orada hep beraber kurtlu kılıfdan kurtulmuşlar;

  Bir süre kurumasını bekledi Mehmet, sonra sanırım yaklaşık bir hafta süren zorlu bir işe başladı. Hergün işten çıkınca koşa koşa koltukları zımparalayıp eski boyasından kurtarmaya gitti. Ahh zavallım kulakları bile zımparadan oluşan tozla doluyordu.

  Gerçekten hiç öyle kolay bir iş değil , hele bide bu işi yapan yaptığı işi en iyi şekilde yapmaya çalışan biri olunca daha da zor oluyor. En ufak ayrıntısına kadar , o minicik kıvrımlarına kadar zımparalamıştı.

  Sonra kırmızı rengimiz daha iyi tutsun diye önce beyaza boyadı , sanırım bu daha kolay bir işlemdi boya tabancası ile olunca :) Memo yorgunluktan bitap düşerken ben İstanbul'da kumaşa karar vermeye çalışıyordum ...

   Fotoğraflar bana aşama aşama telefon ile bildirilen durum raporlarından . Onun için gayet kötüler:) ama hala duruyor olmalarına şaşırdım.

    Bu boyama işlemi geçtikten sonra geriye kumaşın kaplanması kalıyordu . Ama tabi önce benim kumaşı seçmem gerekiyordu. Dediğim gibi bundan 2 yıl önce bu kumaşlar bu kadar yaygın değildi. Israrlada pop-art kumaş istiyorum. Aradım taradım sonunda İmage & the city' nin bloguna rastladım. Yazdığı yazıya sağlık :) Hemen Ketenci Tekstile gittim ; aman allahım döşemelik kumaş arayan için burası bir cennet. O kadar çok çeşit vardı ki benim karar vermem sanırım iki saati bulmuştu. Dükkan sahipleri çok eğlenceli ve konuşkan  insanlardı. İ.M.Ç de bir çok dükkana girmiştik ama hiçbir dükkanda onların ki kadar sıcak bir ortam yok kesinlikle , hıı fiyatlarda hepsine göre çok çok daha iyiydi ve kesinlikle çok daha fazla çeşit vardı. Eeee 2 yıldırda üzerindeyiz sürekli ,hala ilk günkü gibi. Yani hem güzel  hem kaliteli kumaşlar...
   Ve koltukların son halleri;

   Arada ki minik sehpada yine Memocumun eseri... Onu şans eseri ailesinin yazlığında ki depoda bulduk. Sanki koltukların devamı gibiydi... Mermerini istemedik yine Mehmet zımparalayıp boyadıktan sonra üzerine siyah cam kestirdi. Kesinlikle mermerden daha iyi oldu :)

                              Seviyorum koltuklarımızı, insanın enerjisini yükseltiyor kesinlikle :)






 Bu arada Ketenci tekstilin adresine buradan ulaşabilirsiniz;
Ketenci Dizayn