Kırmızı Erik

     Az kalsın bütün pazar esnafı , tamam abarttım , anjelik erik satan bütün esnaf toplanıp benim eşkalimi bir birlerine verip ,tezgahlarına 15 metreden fazla yaklaşamamam  için zabıtaya görev vereceklerdi.   Neyse ki içi kıpkırmızı erik mevsimi geçti de hepimiz rahatladık.
   Çünkü bu ansiklopedinin (evet tam manasıyla bir yemek ansiklopedisi) beni en çok benden alan tarifi için içi kırmızı olan erik gerekiyordu. İçi kırmızı olan erik ise meğer sadece  eylül-ekim arasında kısa bir süre için tezgahlarda oluyormuş . Ve ben bunu bir çok sihirli bilgi gibi Cenk Sönmezsoy'un Cafe Fernando'sundan öğrendim.
 İtiraf ediyorum bu iki ay boyunca erik tezgahlarına usulca yaklaşıp  eriklere tırnağım ile minicik kesik attım . (evet , evet çok utanıyorum) Ama o minicik kesikten gördüğüm tek renk hep sarı oldu.
Tam pes etmek üzereyken bir gün bir tezgahta buldum o pembe rengi. Evet yine kırmızı değildi. Mutluluktan nasıl başım döndü, nasıl kendimden geçtim , eve nasıl kocaman bir gülümseme ile döndüm bilmiyorum.
  O benim için altın kadar değerli erikleri nazikçe , kibarca ince ince kestikten sonra ona ev olacak hamuruna usulca dizdim. Tarifte bize ne direktif veriliyorsa harfiyen uyguladım. Sonuç harikaydı ...
  Seyretmekten uzun bir süre kendimi alamadım. Gidip gelip baktım. Hayatımda hiç bir pastayı bu kadar nazik kesmemişimdir. İçim gitti.
 Ama ilk ısırığı alırken gözlerimi kapadım ,  (ben yaptım diye söylemiyorum)  hayatımda yediğim en iyi tartın tadına vardım .
  Denemek isteyen varsa bu sihirli tarifi ,buradan tarife ulaşabilir.
 Ve ben ,bu harika tarif için Cenk Sönmezsoy'a tekrar tekrar tekrar teşekkür ediyorum ......