Defterler , defterler, defterler...

       Şimdi ablam bu yazıyı görünce 'inanmıyorum bu hala duruyor mu? ' dedikten sonra   'ahh be ablacım ne biriktirirsin her şeyi , atsana ' diyecek. Çünkü bu konuda çok farklıyız, ben atamam ablam tutamaz. 'Birşey toz tutmuşsa kullanılmıyordur , ona ihtiyaç yoktur ve durmasına gerek yoktur'u kendisine hayat felsefesi yapmıştır. Ve ' Anılar bu objelerde değil kalbinde, beyninde ' diyerek benim atmaya kıyamadığım bir çok şeyi atmama ön ayak olup yaşlandığım zaman komşularımızın belediyeyi aramasından beni kurtarmıştır.
      Ama tamamen değil.  Bu aralar bahar temizliğine başladım, öyle duvar sileyim, parke parlatayım cinsinden değil. 'Bunu atayım , bunuda vereyim, bu kalsın hadi  '  diye yapılanlardan, biraz ferahlamak için elden geçirmek için yapılanlardan. İlk iş kocaman  kitaplığımızdan başlamak oldu;
                   Her yere saçılan defterlerim bir araya toplanınca nasıl bu kadar çok olmuşlar demeden edemedim ben bile.

                   
                                                       Yarısı dolu , yarısına hiç dokunulmamış, kıyılamamış.....

      Hatta 2009'dan beri her yıl aldığım Avon pembe ajandanın 2013 ambalajını bile yırtıp atmadım çünkü elimde çok severek kullandığım Memomun hediyesi bir ajanda var. Bundan  önce ki her yılı dolu dolu kullanmıştım halbuki. Avon'un Meme Kanseri İle Mücadele için her yıl hazırladığı bu ajandaları hem amacı için hemde dizaynı ve içeriği için çok seviyorum, bu yıl çok daha özel bence çünkü daha önce Meme kanserine yakalanmış ve erken teşhis sayesinde  kanseri yenmiş 8 ünlü var bu yılda; Ayten Yılmaz , Cemre Birand, Filiz Akın,Meral Gökçaylı,Nilüfer, Oya Başar,Serra Yılmaz...
                                    
                                             Eskiden babam getirirdi ajandalarımı, günlük yapardım onları;

                             Kendi kendime süslerdim, ablamla aldığımız dergilerde sevdiğim resimleri keser yapıştırırdım :)

             
                                                                Yaş ilerledikçe kendim çizmeye başlamışım....

     Sayfalarca, defterler dolusu yazmışım, blog aleminde yeniyim ama günlük tutma işinde mazim çok eskilere dayanır...Ne iyi yapmışımda yazmışım, bugün şöyle bir bakınca çok güldüm kendime , 'allahım iyi ki büyümüşüm ' dedim :)

     Diğer yıllarda direk iletişim kurmuşum da , '98 yılında her güne 'sevgili günlüğüm' diye başlamış olmamı anlayamadım ....İsim taksaymışım bari ....Ayy acaba annemlerde ki günlüklerimde yapmışlığım varmıdır. çok fena bir korku kapladı içimi şimdi....

          2002 yılından bir sayfa, bu film beni o kadar çok etkilemişti ki uzun uzun yazmışım; Paramparça Aşklar ve Köpekler....
   Ahhh günlükler, unuttuğun ne çok şeyi hatırlatıyor. Şuan da da  günlük yazıyorum yani son 4 aydır ; hamileliğimi yazıyorum , bebeğim dünyaya gelip büyüdüğü zaman okumak ister diye...
        Bide hatıra defterleri vardı, 'bana kalbin kadar temiz bu sayfayı ayırdığın için teşekkürler canım arkadaşım' diye başlayan ....

                                              
                                                      Yıl 1993... tam 20 yıl öncesi...........

 Anneme , babama bile zorla yazdırdığım hatıra defterim, anket defterleri için ikisini de hiç bir zaman ikna edemedim :)

                          Sırf hatıra defterlerine yazılmak için türetilmiş maniler vardı :))
  Hatıra defterlerinin evlere götürülüp üzerinde itina  ile çalışıldığı , maniler yazıldığı yıllar güzeldi....

                             Kitaplardan, filmlerden notlar aldığım defterlerim var bide....

  
  2013 kitapları için bu defter, okuduğum kitaplarda altını çizdiğim her satır burada... Şimdiden yarısı dolmuş....

  Filmlerden , televizyondan , kitaplardan, dergilerden , sokaktaki yaşamdan.... Kısacası duyduğum her kayda değer cümleden oluşan defter....Çoktan dolup taşmış bile bu ....

 Üniversitede uzun zaman çantamda taşıdığım, notlar aldığım en sevdiğim defter.... Nt'den almıştım çizgisizini bir daha bulamadım:( Benimle Mısır'ı bile gezdi...

  Mısır'da  Kahire Müzesine fotoğraf makinesi sokmak yasaktı, bende etkilendiğim her şeyi o an çizdim. Hem gezdim , hem yazdım hem resimledim yani :)

                                     Ama makinenin olduğu yerde de yanımdaydı....

 Kaldığımız oteldeki şef aşçıya buğdaylı süt ve Falafel'in tarifini sormuştum ' çok kolay ' demişti...

             Benimle akran olup Juddy Abbott'u sevmeyen varmıdır. Juddy bana  hep ablamın 'benim saçımın örgüleride  öyle dik dursun 'diye inat ettiğini ve annemle halamın ablamın saçlarını ördükten sonra örgüleri aynen öyle yaptığını hatırlıyorum. Sırrını yıllar sonra keşfettim, Örüğe geçirilen 2 ince sopa   :)

  Ahhh bide Youth Repablic vardı. Ne çok istedim bir zamanlar orada çalışmayı. Günlerce rüyama girdikten sonra iş görüşmesi için aranıp , görüşememişimdir uzuuunnn bir hikaye. Ama bir zamanlar çok istemiştim :)

             Bence bir çok gencin çalışmak isteyeceği bir reklam ajansı youthrepublic

 Uzun süre düşünmüştüm CV'mi nasıl göndersem diye. mezun olmama çok az vardı , okul kantininde otururken arkadaşımın Cola şişesinin içine bir not yazıp kıvırıp atması bana ilham vermişti. Her özellik için farklı bir şişe olacaktı. Ve özelliğin şişesi konuya uygun süslenecekti...Mesela hamile kıyafetli şişede doğum tarihim,doğu yeri bilgilerim olacaktı...Cep telefonlu şişede iletişim bilgileri...gibi...
Sonra hepsi bir kutuya girip adrese postalanacaktı. Ama işte okulun bitmesine yakın birçoğumuzda olan o güven eksikliği bende de vardı. Yabancı dilimi yeterli bulmadığım için bu şişeleri hazırlayıp gönderme cesaretim olmadı . Yabancı dili o kadar kafaya takmıştım ki rüyalarımın birinde iş görüşmesine kabul edilip gidiyorum ve ingilizce konuştuğumu sanıp İtalyanca konuşuyorum. Benimle dalga geçiyorlar ağlayarak kaçıyorum oradan. Bu rüyayı da yazmıştım deftere :))

   Neyse her şey kısmet sanırım :) Bak Cv olmayınca yemeğe vurmuşum kendimi tarif bile yazmışım...

   İnsanın en yakın arkadaşlarından biri Artvin Hopa'lı  olunca bal kabağından her şeyi yapar; üzerine toz şeker dökülüp yenen kabaklı pilav bile ....

        Biliyorum çok uzun bir yazı oldu ama bu kadar deftere kısa bir yazı sanırım haksızlık olurdu